Muzeum Warszawy
	dokument
	świat
	2022
	Muzeum Warszawy
	1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 Rating 4.88 (4 Votes)

Muzeum Warszawy dostało trochę grosza ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i zaczęło kupować fotografie współczesne do własnych zbiorów. Muzeum Warszawy chce tym samym poszerzyć kolekcję i własne archiwum fotografii, również o projekty polskiej fotografii współczesnej. Jakie nazwiska są w kręgu zainteresowania Muzeum Warszawy? Chodzi głównie o współcześnie działających twórców mający ugruntowaną rozpoznawalność w sieci i przestrzeni publicznej. Muzeum w 2022 r. w ramach poszerzania kolekcji zakupiło prace takich autorów jak: Rafała Milacha, Karoliny Gembary, Joanny Szpak-Ostachowskiej, Jędrzeja Sokołowskiego, Jana Dziaczkowskiego, Antoniny Gugały.
 
Aktualnie to obiekty fotograficzne i fotografie stanowią największy pod względem ilościowym zbiór obiektów ruchomych w archiwum w Muzeum Warszawy. Fotografie te są na bieżąco wykorzystywane do różnych celów badawczych, wypożyczane do wystaw i publikacji i eksponowane w różnych wystawach. Chodzi tu głównie o fotografie z XIX w. i do końca lat 50. XX wieku, okresu wojny i powojenne dotyczące Warszawy.

Na chwilę obecną fotografia współczesna w Muzeum Warszawy jest na bieżąco uzupełniana w ramach pozyskiwanych funduszy i projektów. Jakie obszary zaintersowań dominują podczas zakupów? W 2022 r. zakupiono do zbiorów wybór fotografii nowego pokolenia, aktualnie działających, np. Karoliny Gembary dotyczący migracji „Nowi Warszawiacy / Nowe Warszawianki”. Nowa Warszawa i jej nowa ikonografii stanowi coraz większy procent ikonografii miasta. Fundamentem i przedmiotem zainteresowania dla Muzeum Warszawy jest nowo powstające obszary Warszawy, istotne ze względów przekształceń ulice, budynki, place, reklama na ulicach, ikonografia dotycząca czasokresu, utopijne i symboliczne wizje Warszawy. W zestawach mieszczą się projekty bazujące na estetyce dokumentalnej i dokumentacyjnej, które pokazują konkretne miejsca i ulice na mapie miasta.

Środki na zakupy fotogramów i zestawów fotograficznych pochodzą od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Za fundusze pozyskane z tego źródła kupiono również takie cykle fotograficzne jak: „Na klatce” Joanny Szpak-Ostachowskiej i „Nowa Warszawa” Jędrzeja Sokołowskiego. Projekty te korzystają z narzędzi estetyki dokumentalnej i pokazują konkretne miejsca na mapie miasta. Możliwe jest dokładne wskazanie dzielnicy i ulicy – jak w przypadku ujęć Sokołowskiego, czy nawet numeru bloku i piętra, jak w pracach Szpak-Ostachowskiej.

Na podobnej zasadzie zakupiono również kolaże Jana Dziaczkowskiego z serii „Góry dla Warszawy” Tutaj mamy do czynienia z utopijną wizją stolicy, dotyczącą pejzażu miasta, widoków konkretnych miejsc.

Fotograf warszawski to kolejny projekt Antoniny Gugały, dofinansowany przez MKiDN. Bazujący na dokumentacji witryn stołecznych zakładów fotograficznych i punktów fotograficznych w mieście w 2016 roku. Tu również podobnie jak w pracach Szpak-Ostachowskiej i Sokołowskiego, każdemu ujęciu przyporządkowano warszawski adres i zrobiono dokładną dokumentację witryn.

Nowi Warszawiacy – nowe Warszawianki to fotoreportaż zaangażowany, gdzie ulice, place czy życie miejskie to tylko dalekie tło dla pokazania osobistych historii, jak w przypadku cyklu „Ba Lan” Rafała Milacha, opublikowanego wcześniej przez Sputnik Photos książce At the border, który pozwala spojrzeć nie tylko w sensie urbanistycznym, ale też ku niewidocznym obszarom miasta. Przy okazji prace Rafała Milacha pokazujące Warszawę, kupiono również do kolekcji. Chodzi tu właśnie o wspomniane fotogramy głównie z cyklu 'Ba Lan', pokazujące miasto między 2005 a 2008 rokiem.

Procentowo fotografia współczesna i fotografia współczesnych artystów od 2000 roku stanowi niewielki zakres całości zbiorów Muzeum. Dotacje i dary zmieniają proporcje fotogramów dotyczących czasów obecnych znajdujących się w archiwum Muzeum Warszawy. W swojej historycznej odsłonie, jeśli chodzi o liczbę obiektów, fotografia jest jednym z najliczniej reprezentowanych mediów w Muzeum Warszawy. Zbiór ten jest intensywnie wykorzystywany do celów ekspozycyjnych i badawczych. W znacznej części pochodzi on z XIX w. i z pierwszej połowy XX wieku (do końca lat 50.) i zawiera niemal wszystkie historyczne techniki fotograficzne, zarówno negatywowe i pozytywowe.